Gudački dijalozi Julije Hartig i Nemanje Stankovića
Veče muzike Morisa Ravela i srpskih kompozitora za violinu i violončelo
Zadužbina Ilije M. Kolarca
Sreda, 24. septembar 2025. godine
Neuobičajen kamerni ansambl za celovečernji koncert kod nas – violina i violončelo – Julije Hartig i Nemanje Stankovića održao je koncert u Kolarčevoj zadužbini u okviru svog kratkog koncertnog ciklusa nazvanog Gudački dijalozi.
Koncert je predstavljen i u Novom Sadu i u Kragujevcu.
Skladan umetnički par
Julija Hartig i Nemanja Stanković skladan su umetnički par koji vešto komunicira i pronalazi u muzici inspiraciju da zvučno raskošno oboji muzički tok. Za svoj koncert izabrali su kao centralno delo Ravelovu Sonatu za violinu i violončelo povodom obeležavanja 150 godina od njegovog rođenja, kao i zahtevne i bogate kompozicije srpskih kompozitora Pjenije Nataše Bogojević, Dijalozi Tibora Hartiga, Tri pesme za Maju i Daniela Isidore Žebeljan i Poezija jednog mlečno ljubičastog jutra Irene Popović.
Ima nešto veoma privlačno i zahvalno za izvođenje u partiturama ovih kompozicija, a to su posebni tretmani instrumenata u kontekstu njihovog međusobnog dijaloga, koji podjednako pruža i pastoralne, i deklamativne, i burne, i intenzivne situacije.
Julija Hartig i Nemanja Stanković skladan su umetnički par koji vešto komunicira i pronalazi u muzici inspiraciju da zvučno raskošno oboji muzički tok.
Dobri zvučni odnosi
Dobri zvučni odnosi gradili su kompozicije sa repertoara. Široki melodijski luk, pun intenziteta i asocijacija na duhovnu muziku u kompoziciji Pjenije Nataše Bogojević, interpretiran je s pažljivim pomeranjem muzičkog intenziteta i razvojem dubokog bordunskog tona violončela i razvijene melodijske linije violine. Dijalozi Tibora Hartiga, burni u svom izrazu u stilu Šostakoviča, sa izlomljenim melodijskim linijama, ali i sa izrazito šenbergovskim tretmanom instrumenata u drugom stavu koji podseća na kompoziciju Preobražena noć, ostvareni su kroz istaknutu životnost temperamentnih rasprava i muzičkih improvizacija na osnovu kojih je i nastala sama kompozicija.
Tri pesme za Maju i Daniela Isidore Žebeljan, u aranžmanu Veljka Nenadića, interpretirane su sa suptilnim nijansama, u prilično različitim osećanjima – neurotične ljubavi stava Ej, dušo, pastoralnog zamaha Felisije i pitoresknog stava Čudo u Šarganu. Kompozitorka Irena Popović u svom delu Poezija jednog mlečno ljubičastog jutra kreira jednu pozorišnu scenu koja prirodno proizlazi iz njene profesionalne posvećenosti primenjenoj muzici. Oba umetnika su to vešto izvela.
Ravelova Sonata, nastala između 1920. i 1922. godine, izuzetno je značajno delo u razvoju ovog kompozitora.
Iako danas ne zvuči ekstravagantno, ona je veoma inovativna u pogledu instrumentalnog pisma. Muzički tok Sonate sadrži sećanja na Debisija, ali i na Kodaja, čiju je Duo sonatu Ravel imao priliku da čuje 1914. godine. Tehnički izuzetno zahtevna, sa jedinstvenim spojem oštrog kontrapunkta i suptilne koloristike, Sonata je na koncertu interpretirana sa izuzetnim žarom oba umetnika. Glavna karakteristika izvođenja ovog dela bila je povišena robustnost, koju su i u melodijskom i u ritmičkom pogledu naglasili oba umetnika. U tom smislu njihovi dijalozi bili su oblikovani kao napeti i intenzivni.
Dinamičan muzički sadržaj
Sve ove senzacije zajedno pružile su slušaocima bogat i dinamičan muzički sadržaj. Bilo je povremenih neusklađenih segmenata u kompozicijama, kao i poneka pogrešna nota, ali je program u celini vrlo jasno interpretiran. Julija Hartig i Nemanja Stanković dobro funkcionišu u ovom sastavu, poznaju savremenu muziku srpskih kompozitora i umešno je tumače, što doprinosi opštem utisku publike koja ih veoma voli i raduje se njihovim nastupima.